denkend aan Marsman (Gedicht: Fred Penninga)

denkend aan Marsman

Verscholen – achter een in het slot geworpen deur
gepoetste bel, dichte vitrage – de gebreken;
herinnering aan slapen in een violette geur
na twintig eeuwen ademloos verstreken

nooit werd Zeist tot toevluchtsoord, een thuis
nooit liet het dorp hem los, of zelfs maar vieren
zo werd – haast ondraag’lijk – de tempel een kruis
zag hij een Holland met bredere rivieren

Mijn dorp, ik ben uw dorre tucht
– dat naar gladgestreken plooien streven –
in wrok en ongemak ontvlucht

terwijl het voelt alsof ik door u ben verdreven
– en onder die afstand daag’lijks zucht –
heb ik er luidkeels overheen geschreven

”Groots en meeslepend wil ik leven!”

Fred Penninga (1945)

In het kader van de Poetische wandeling door Zeist met Henjo Hekman

Fred Penninga Foto uit 2010
Fred Penninga Foto uit 2010

Delen op socials:

Facebook
Twitter
Pinterest

Meer Zeist in beeld ...