Tevreden Zeistenaren op het Nieuwjaarsfeest op Slot Zeist

Meer dan 700 tevreden Zeistenaren op het Nieuwjaarsfeest in Slot Zeist worden door Burgemeester Janssen een veerkrachtig 2016 gewenst. Na de Nieuwjaarspeech van de Burgemeester is er ruim gelegenheid om elkaar het beste te wensen voor het komende jaar en te genieten van een verscheidenheid aan optredens in de verschillende zalen van  Slot Zeist. Hieronder staat de complete speech van Burgemeester Janssen. 

Nieuwjaarstoespraak gemeente Zeist door burgemeester Koos Janssen, 4 januari 2016, 20.30 uur, Slot Zeist

Goedenavond dames en heren,
Namens het gemeentebestuur mag ik u weer veel geluk toewensen in het nieuwe jaar.
Maar volgens de cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek hebt u dat nauwelijks nodig!
Want 69% van de mannen noemt zichzelf gelukkig.
En 64% van de vrouwen.
Daar staat tegenover dat vrouwen hun leven zinvoller vinden dan mannen.
Denkt u daar gerust het uwe van!

Als we de cijfers voor tevredenheid bekijken, wordt het helemaal interessant:
Want 85% van ons is meer dan tevreden.
Dat is veel hoor: 85%!

Waar zijn we dan minder tevreden over?
Houd u vast: we zijn minder tevreden over ons gewicht.
En…we zijn minder tevreden over ‘de ander’.

Ja – dat is gemakkelijk!
We zijn gelukkig en tevreden met onszelf.
Maar oh oh, die ander.
En dan vraag ik me af: over welke ander bent u eigenlijk niet tevreden?
Maar ik vraag u vanavond niet naar namen en rugnummers.
Want dan gaan we waarschijnlijk niet meer zo gelukkig naar huis….

Een heel ander recent onderzoek, van het NRC, leert ons nog iets interessants:
Ondanks ons geluk en onze tevredenheid, maken we ons grote zorgen over de toekomst.
We worstelen met onzekerheid.
Want die grote wereld om ons heen, verandert continu en zo snel en ingrijpend, dat we moeite hebben om het bij te houden.
We voelen ons een speldenknop in dat grotere verhaal.
Een machteloze speldenknop.
Want we weten niet goed hoe we als klein mens invloed kunnen uitoefenen op alle ontwikkelingen die we zien:

• op de oorlogen en het geweld ver van huis;
• maar ook op wat we zien als de verschraling van de zorg;
• en op bedrijven en winkels, zoals V&D en andere, die het moeilijk hebben, waardoor mensen hun baan verliezen.
• en op het grote aantal vluchtelingen dat een veilig heenkomen bij ons zoekt.

Dat overweldigt ons en maakt ons onzeker.
En terwijl we het allemaal ver van ons willen houden, maken we ons tegelijkertijd zorgen over onze toenemende onverdraagzaamheid.
De mens is een gecompliceerd wezen….

Het wordt nog gecompliceerder.
Want weet u wat we volgens het NRC-onderzoek doen om onze onzekerheid het hoofd te bieden?
We zoeken elkaar op in onze eigen buurten!
Die ander, waar we dus niet zo tevreden over zijn, zoeken we op voor houvast!
Om meer grip te krijgen op wat er om ons heen gebeurt.

Dat vind ik dan weer erg mooi.
Dat we elkaar nodig hebben om onszelf staande te houden.
Dat we elkaar nodig hebben om onze veerkracht te hervinden.

Hier in Zeist zie ik daar prachtige voorbeelden van.
Niet eens in het grote, maar juist in het kleine.
Want hebt u wel eens gehoord van de multiculturele boekenclub?
Er zijn mensen hier in Zeist, en misschien zijn ze hier vanavond, die elkaar juist vanuit hun gevarieerde achtergrond, opzoeken.
En een boek lezen.
Om vervolgens met elkaar te bespreken wat dat boek hen samen te bieden heeft.
Wat een indrukwekkend eenvoudige manier om houvast bij elkaar te zoeken!

En toen we in november in Zeist noodopvang voor vluchtelingen boden, hebben we een meldpunt geopend. Daar konden mensen terecht met hun zorgen.
Er belden inderdaad mensen; niet over zorgen maar om zich als vrijwilliger aan te melden.

Veerkracht ontstaat waar je elkaar in ingewikkelde tijden opzoekt en het gesprek aangaat.
Zoals we ook in januari en in november hebben gedaan na die vreselijke aanslagen in Parijs.
We gingen niet in luid protest de straat op.
Maar we ontmoetten elkaar in het Gemeentehuis.
Om onszelf de ruimte te geven onze angsten te delen.
En elkaar vragen te stellen, in plaats van elkaar de maat te nemen. Om samen perspectief te zoeken.
Dat klinkt gemakkelijk, maar juist eenvoudige dingen zijn het moeilijkst te realiseren.
‘Zo eenvoudig kan het toch niet zijn’, redeneren we dan.
Ja, zo eenvoudig kan het zijn om verbonden met elkaar te blijven.

Ik mag u namens het gemeentebestuur een gelukkig nieuwjaar wensen.
Maar het is nauwelijks nodig.
Want u bent al behoorlijk gelukkig.
Wat zal ik u dan toewensen:

• Tevredenheid over uw gewicht?
• Tevredenheid over de ander?

Nee.
Ik wens u een veerkrachtig 2016 toe.
Waarin we de moed hebben om elkaar op te zoeken.
Juist wanneer de moed ons even in de schoenen zinkt.
Op een veerkrachtig nieuwjaar! Dat wens ik u, dat wens ik ons allen toe.
Dank u wel!