Veelal warm gekleden deelnemers verzamelde zich rond 19.10 uur bij het gemeentehuis voor de stille to het naar de monumenten in het Walkartpark. De stoet vertrok stipt om 19.15 uur vertrekt. Oud-strijders en veteranen, ‘vergeten slachtoffers’, nabestaanden en verschillende maatschappelijke organisaties liepen mee in richting de herdenkingsplaats.
Zeist is 2 minuten stil tijdens Dodenherdenking. Kransleggingen bij de verschillende monumenten in het Walkartpark
Bij het monument in het Walkartpark werd de herdenking gehouden, waarbij onder anderen burgemeester Koos Janssen een toespraak hield. De uit Irak gevluchte Mohammes Aldaibis deelde zijn vluchtverhaal. De kersverse Stadsdichter Diet Groothuis las haar tweede stadsgedicht ‘4 mei’ voor.
4 mei
De dag begint met een explosie
van gezang van merels, mussen, spreeuwen.
Blij tot op het bot fiets ik de wereld in.
Ze zijn er nog
de sporen uit die tijd,
zwijgzaam als een wolk.
De nooit meer uitgeklopte dekens
van wie zich verstopten bij van Riesen,
hun DNA is wat er rest.
De Schmeissers
die niet ingeleverd werden,
te veel herinnering.
Misschien vind je een bomscherf
pal onder je voeten. Aarde is geduldig,
draagt, bewaart wat we haar ook geven.
Niks veranderd.
Mensen uit kapot geschoten huizen,
kinderen met lege maag naar school
en gaten in hun schoenen, toen en nu.
Veel veranderd.
Tandvleesbloedend lange, bandeloze tochten
naar de boer voor melk en kool hoeft niet meer.
We klikken wat en hop! een busje brengt het thuis.
Tulpenbollen kunnen in de tuin,
we hebben chips, kroketten,
snoeptomaten, chocola.
Vliegtuigherrie, nou oké,
die haalt ons uit de slaap
maar hee, we kunnen rustig blijven liggen.
Wat zeg je, vechten aangeboren?
Wellicht beginnen met: groet ik ja
of nee op straat.
Diet Groothuis
Stadsdichter Zeist
mei 2019
